… naar het Emile Van Dorenmuseum
Emile overleed in 1949, enkele maanden na zijn geliefde Cidonie. Liefdesverdriet waarschijnlijk. Fanny overleed zeven jaar later en liet bij legaat, en souvenir du peintre de Genck, het huis en inboedel na aan de gemeente Genk. Twintig jaar later opende het de deuren als Emile Van Dorenmuseum.
In 2010 transformeerde het museum tot huis van landschap en kunst. Van een puur monografisch verhaal vertelt het huis nu de boeiende geschiedenis van het station d’artistes en daarmee van alle kunstenaars die het Limburgs-Kempische landschap vereeuwigd hadden.
Het verzamelbeleid van het museum verdiepte zich en spoorde het artistieke en visuele geheugen van Genk en zijn landschap op. De meest fundamentele shift was de uitbouw van een eigen residentiewerking voor hedendaagse kunstenaars. Het verleden als station d’artistes is hiervoor de inspiratie en basis, maar de residentiewerking is ten volle ingebed in het hedendaagse (kunst)landschap. Verschillende permanente kunstwerken kregen een plek in de museumtuin maar ook verderop, in de omgeving van Genk.
Met tijdelijke tentoonstellingen legt het Emile Van Dorenmuseum telkens weer nieuwe verhalen bloot. Van 12 februari tot en met 9 juni brengt de tentoonstelling ‘Verliefd in Genck’ een verrassende selectie kunstwerken samen die boeiende liefdesverhalen vertellen. Van schilders die verliefd werden op Genk en het landschap tot kunstenaars die op Genkse grond de liefde van hun leven vonden.